کاردرمانی در گرگان 0909501428 کلینیک یاشا

کشف اسرار صرع: از ریشه های باستانی تا بینش مدرن”

درک صرع: منشأ، کشف و عوامل خطر

مقدمه :

اپیلپسی ، یک اختلال عصبی که با تشنج های مکرر مشخص می شود، برای قرن ها کنجکاوی انسان را مجذوب خود کرده است. این مقاله به ماهیت چندوجهی صرع می پردازد، ریشه های تاریخی آن، سفر قابل توجه کشف و عوامل خطر مرتبط با این وضعیت پیچیده را بررسی می کند.

صرع چیست؟

صرع یک اختلال عصبی مزمن است که بر فعالیت الکتریکی مغز تأثیر می گذارد و باعث تشنج های مکرر می شود. تشنج به دلیل انفجار ناگهانی و غیر طبیعی فعالیت الکتریکی در مغز رخ می دهد که منجر به طیف گسترده ای از علائم و تظاهرات می شود. اینها می توانند از تشنج و از دست دادن هوشیاری تا اختلالات حسی ظریف یا وقفه های کوتاه در آگاهی متفاوت باشند.

دیدگاه تاریخی:

اپیلپسی تاریخچه ای طولانی و باستانی دارد که به تمدن های باستانی برمی گردد. در طول اعصار، آن را در هاله ای از رمز و راز پوشانده شده است و اغلب سوء تفاهم شده است. جوامع باستان تشنج را به علل ماوراء طبیعی نسبت می دادند و آنها را با مالکیت معنوی یا مجازات الهی مرتبط می دانستند. تا قرن نوزدهم بود که گام های مهمی در درک ماهیت واقعی صرع برداشته شد.

کشف صرع:

در اوایل قرن نوزدهم، پیشرفت در نورولوژی و معرفی الکتروانسفالوگرافی (EEG) درک صرع را متحول کرد. EEG به محققان اجازه داد تا فعالیت الکتریکی مغز را ثبت و تجزیه و تحلیل کنند، که منجر به بینش های نوآورانه ای در مورد مکانیسم های زیربنایی تشنج شد. این منجر به شناخت صرع به عنوان یک اختلال عصبی و نه یک پدیده عرفانی یا ماوراء طبیعی شد.

عوامل خطر:

در حالی که علت دقیق اپیلپسی در بسیاری از موارد ناشناخته است، عوامل خطر متعددی شناسایی شده است. این شامل:

• استعداد ژنتیکی

برخی جهش های ژنتیکی و عوامل ارثی می توانند احتمال ابتلا به اپیلپسی را افزایش دهند.

• آسیب های مغزی

آسیب های مغزی ناشی از تصادفات، سکته مغزی، تومورها یا عفونت ها می تواند باعث شروع صرع شود.

• اختلالات رشدی

شرایطی مانند اختلالات طیف اوتیسم، نوروفیبروماتوز یا سندرم داون با خطر بالای اپیلپسی مرتبط هستند.

• عوامل قبل از تولد

قرار گرفتن در معرض عفونت های قبل از تولد، مصرف مواد مخدر توسط مادر، یا کمبود اکسیژن در هنگام تولد می تواند به ایجاد اپیلپسی کمک کند.

 

 

کاهش خطر، مدیریت و درمان صرع: توانمندسازی زندگی

در بخش قبلی این مقاله، منشا و عوامل خطر مرتبط با صرع را بررسی کردیم. اکنون، ما تمرکز خود را به استراتژی‌هایی برای کاهش احتمال ابتلا به صرع در کودکان، رویکردهای مدیریتی و درمانی مؤثر و توانمندسازی افراد مبتلا به صرع برای داشتن زندگی رضایت‌بخش تغییر می‌دهیم.

 

کاهش احتمال صرع:

 

• اقدامات پیشگیرانه:

در حالی که همیشه نمی توان از اپیلپسی پیشگیری کرد، اقدامات احتیاطی خاصی می تواند خطر تشنج را کاهش دهد. اینها شامل ترویج یک سبک زندگی سالم، اطمینان از مراقبت های مناسب دوران بارداری، جلوگیری از آسیب های سر و مدیریت شرایط پزشکی زمینه ای است که ممکن است به صرع کمک کند.

• مشاوره ژنتیک:

برای افرادی که سابقه خانوادگی اپیلپسی یا عوامل ژنتیکی شناخته شده دارند، مشاوره ژنتیک می تواند بینش ها و راهنمایی های ارزشمندی را ارائه دهد. این به خانواده ها اجازه می دهد تا تصمیمات آگاهانه ای در مورد تنظیم خانواده بگیرند و خطرات و پیامدهای احتمالی آن را درک کنند.

 

مدیریت و درمان صرع:

 

• دارو:

داروهای ضد صرع (AEDs) رایج ترین و موثرترین درمان برای اپیلپسی هستند. داروهای مختلف انواع خاصی از تشنج را هدف قرار می دهند و هدفشان کاهش فراوانی و شدت آن است. یافتن دارو و دوز مناسب اغلب شامل یک فرآیند آزمون و خطا است که توسط یک متخصص مغز و اعصاب یا متخصص صرع هدایت می شود.

• رژیم کتوژنیک:

رژیم کتوژنیک، رژیم غذایی پرچرب، کم کربوهیدرات و پروتئین کافی، نتایج امیدوارکننده ای را در کاهش تشنج، به ویژه در کودکان مبتلا به اپیلپسی ، نشان داده است. این رویکرد غذایی متابولیسم بدن را تغییر می دهد و منجر به کتوز می شود که می تواند به کنترل فعالیت تشنج کمک کند.

• تحریک عصب واگ (VNS):

VNS یک گزینه درمانی غیردارویی برای افراد مبتلا به اپیلپسی است. این شامل کاشت دستگاهی است که تکانه های الکتریکی را به عصب واگ می رساند و به کاهش دفعات و شدت تشنج کمک می کند. VNS را می توان همراه با دارو استفاده کرد.

• جراحی صرع:

در برخی موارد، زمانی که تشنج در ناحیه خاصی از مغز موضعی است، ممکن است جراحی در نظر گرفته شود. هدف جراحی اپیلپسی حذف یا قطع کانون صرع، کاهش یا از بین بردن تشنج است. معمولاً زمانی که داروها و سایر درمان‌ها ناکارآمد هستند، گزینه‌ای است.

 

کنترل تشنج و مدیریت سبک زندگی:

 

• خاطرات تشنج:

ثبت دقیق تشنج ها، محرک ها و عوامل مرتبط با آن می تواند اطلاعات ارزشمندی را در اختیار متخصصان مراقبت های بهداشتی قرار دهد. خاطرات تشنج می تواند به شناسایی الگوها، تعیین اثربخشی دارو و پیگیری پیشرفت در طول زمان کمک کند.

• اصلاح سبک زندگی:

برخی تغییرات سبک زندگی، مانند حفظ الگوهای خواب منظم، مدیریت سطوح استرس، اجتناب از محرک هایی مانند چراغ های چشمک زن یا مصرف بیش از حد الکل، و درخواست حمایت از گروه های حمایتی یا مشاوره، می تواند به افراد کمک کند تا اپیلپسی خود را بهتر مدیریت کنند و احتمال تشنج را کاهش دهند.

• آموزش و آگاهی:

آموزش در مورد صرع برای افراد مبتلا به این بیماری، خانواده ها، دوستان و جامعه گسترده تر بسیار مهم است. با افزایش آگاهی، حذف افسانه‌ها و ترویج درک، می‌توانیم محیطی فراگیرتر و حمایت‌کننده‌تر برای افراد مبتلا به صرع ایجاد کنیم.

 

 در حالی که صرع چالش های منحصر به فردی را ارائه می دهد، پیشرفت در مداخلات پزشکی و یک محیط حمایتی می تواند به بهبود کنترل تشنج، بهبود کیفیت زندگی و تحقق پتانسیل های فردی کمک کند. با ادامه تحقیق، حمایت و حمایت از مبتلایان به صرع، می‌توانیم به سوی آینده‌ای با درک بیشتر، درمان‌های بهبود یافته و در نهایت، جهانی که در آن صرع مانع از پیشرفت فرد نشود، تلاش کنیم.

 

بینش روان‌درمانگران مشهور: درک صرع از دیدگاه روان‌شناختی

در این بخش پایانی مقاله، به دیدگاه‌های روان‌درمانگران مشهوری می‌پردازیم که بینش‌های ارزشمندی را در مورد جنبه‌های روان‌شناختی صرع ارائه کرده‌اند. دیدگاه های آنها تأثیر عاطفی، انگ اجتماعی و اهمیت مراقبت جامع برای افراد مبتلا به صرع را روشن می کند.

کارل یونگ:

کارل یونگ، روانپزشک و روانکاو پیشگام سوئیسی، پیامدهای روانشناختی اپیلپسی را تشخیص داد. او بر اهمیت درک ماهیت نمادین تشنج و ارتباط بالقوه آنها با فرآیندهای ناخودآگاه تأکید کرد. یونگ معتقد بود که تشنج می تواند تظاهراتی از احساسات سرکوب شده یا تعارضات روانی حل نشده در جستجوی بیان باشد.

ویکتور فرانکل:

ویکتور فرانکل، روانپزشک اتریشی و بازمانده هولوکاست، چالش های روانی افراد مبتلا به صرع را برجسته کرد. او بر اهمیت یافتن معنا و هدف در زندگی حتی در مواجهه با ناملایمات تاکید کرد. فرانکل پیشنهاد کرد که اپیلپسی می تواند دعوتی برای کشف دنیای درونی فرد، مقابله با ترس ها و توسعه قدرت درونی باشد.

رولو می:

رولو می، روانشناس وجودی با نفوذ آمریکایی، تأثیر اپیلپسی را بر هویت شخصی و عزت نفس بررسی کرد. او استدلال کرد که ننگ جامعه پیرامون تشنج می تواند منجر به احساس شرم و انزوا شود. می بر نیاز افراد مبتلا به صرع برای پرورش خودپذیری، دفاع از حقوق خود و به چالش کشیدن تعصبات اجتماعی تاکید کرد.

الیزابت کوبلر راس:

الیزابت کوبلر راس، روانپزشک سوئیسی-آمریکایی، به دلیل کارش در مراحل غم و اندوه مشهور است. در زمینه صرع، کوبلر راس سفر عاطفی را که افراد و خانواده‌هایشان تجربه کرده‌اند، از جمله شوک، انکار، خشم، چانه‌زنی، افسردگی و پذیرش را تصدیق کرد. او از ارتباطات باز، همدلی و حمایت برای تسهیل بهبود عاطفی و سازگاری حمایت کرد.

ایروینگ دی. یالوم:

ایروینگ دی. یالوم، روان درمانگر اگزیستانسیال با نفوذ آمریکایی، بر اهمیت نگرانی های وجودی برای افراد مبتلا به صرع تاکید کرد. او تأثیر صرع را بر احساس مرگ و میر، آزادی و جستجوی معنا در افراد بررسی کرد. یالوم افراد را تشویق کرد تا با اضطراب‌های وجودی مقابله کنند، مسئولیت شخصی را بپذیرند و راه‌هایی برای زندگی واقعی علی‌رغم چالش‌های ناشی از این شرایط بیابند.

این روان‌درمانگران دیدگاه‌های منحصربه‌فردی را در مورد ابعاد روان‌شناختی اپیلپسی ارائه کردند و اهمیت پرداختن به بهزیستی عاطفی، پذیرش خود و یافتن معنا در زندگی را برجسته کردند. بینش آنها به ما یادآوری می کند که اپیلپسی فقط یک وضعیت پزشکی نیست، بلکه پیامدهای روانی عمیقی نیز دارد که شایسته توجه و مراقبت است.

دیدگاه‌های روان‌درمانگران مشهوری مانند کارل یونگ، ویکتور فرانکل، رولو می، الیزابت کوبلر راس، و ایروینگ دی. یالوم درک ما از اپیلپسی را از منظر روان‌شناختی غنی کرده است. بینش آنها بر نیاز به مراقبت جامع، پرداختن به رفاه عاطفی و به چالش کشیدن انگ اجتماعی تأکید می کند. با ادغام مداخلات پزشکی با حمایت روان‌شناختی، می‌توانیم تاب‌آوری را تقویت کنیم، افراد مبتلا به صرع را توانمند کنیم و جامعه‌ای دلسوزتر و فراگیرتر را ارتقا دهیم.

 

در اینجا چند فرد قابل توجه در طول تاریخ که به صرع مبتلا بودند آورده شده است:

 

ژولیوس سزار (100 قبل از میلاد – 44 قبل از میلاد):

اعتقاد بر این است که ژولیوس سزار، ژنرال و سیاستمدار مشهور نظامی رومی، مبتلا به صرع بوده است. با وجود تصرفات، او به عنوان یک رهبر نظامی به موفقیت های بزرگی دست یافت و نقش مهمی در تبدیل جمهوری روم به امپراتوری روم ایفا کرد.

ونسان ون گوگ (1853 – 1890):

وینسنت ون گوگ، نقاش تأثیرگذار پسا امپرسیونیست هلندی، در طول زندگی خود حملات تشنجی را تجربه کرد که به طور بالقوه نشان دهنده صرع بود. ون گوگ علیرغم مبارزه با سلامت روان و شرایط جسمانی، مجموعه عظیمی از آثار هنری تولید کرد که همچنان الهام بخش و مجذوب مخاطبان در سراسر جهان است.

فئودور داستایوفسکی (1821 – 1881):

فئودور داستایوفسکی، نویسنده و فیلسوف تحسین شده روسی، به خاطر شاهکارهای ادبی خود مانند «جنایت و مکافات» و «برادران کارامازوف» شهرت دارد. داستایوفسکی از صرع رنج می برد و تجربیات شخصی او با این بیماری اغلب به آثارش راه می یافت و به شخصیت هایش عمق و پیچیدگی می بخشید.

هریت تابمن (حدود 1822 – 1913):

هریت تابمن یک فعال سیاسی و فعال سیاسی آفریقایی-آمریکایی بود که نقش مهمی در راه آهن زیرزمینی ایفا کرد و به افراد برده کمک کرد تا به سوی آزادی فرار کنند. توبمن تشنج هایی را تجربه کرد که احتمالاً علائم اپیلپسی بود. علیرغم مشکلات سلامتی اش، او شجاعت و عزم بسیار زیادی در مبارزه با برده داری از خود نشان داد.

سر آیزاک نیوتن (1643 – 1727):

اعتقاد بر این است که سر آیزاک نیوتن، فیزیکدان، ریاضیدان و ستاره شناس مشهور انگلیسی، مبتلا به صرع بوده است. نیوتن علیرغم وضعیت سلامتی خود، کمک های پیشگامانه ای به درک علمی گرانش، اپتیک و حساب دیفرانسیل و انتگرال کرد و برای همیشه زمینه فیزیک را شکل داد.

 

این افراد نمونه‌های قدرتمندی هستند که نشان می‌دهد چگونه اپیلپسی مانع از دستاوردها و مشارکت‌های چشمگیر آنها در زمینه‌های مختلف نشد. زندگی آنها بر اهمیت شناخت پتانسیل افراد مبتلا به صرع و انگ های چالش برانگیز اجتماعی مرتبط با این بیماری تاکید می کند.

 

مطالب مربتط با ” صرع یا اپیلپسی “

صرع در کودکان معلول ذهنی چیست؟

اتیسم و اختلال خواب

اختلالات فیزیکی: فلج مغزی

سندرم لاندو کلفنر(زبان پریشی ناشی از صرع)

با ما همراه باشید :

Instagram

Telegram

درمان لکنت زبان بزرگسالان و کودکان 09909501428

درمان لکنت زبان کودکان با تکنیکFRP _ برنامه قوانین روانی

 

FRP فعلی شامل سه بخش با اهداف متفاوت می باشد.

اولین بخش روش FRP شامل سه قانون عمومی و کلی می باشد:

1 -به آهستگی (سرعت کم) صحبت کردن.

2-هر کلمه را یک مرتبه گفتن.

3 -کوتاه گفتن. این قوانین باعث می شوند تا سرعت گفتار کاهش یابد. و تکرار کلمات چند سیلابی و یا تکرار بخشی از کلمه و نیز کشیده گویی ها حذف شوند.

بخش دوم، قوانین اولیه ، برای کمک به کودکانی که تفاوت های فیزیولژیک بین گفتار روان و لکنت را می فهمند. به ما سه قانون می دهد.

بخش نهایی که قوانین ثانویه هستند شامل تنها یک قانون برای حذف رفتارهای ثانویه لکنت می باشد.

 

پایه های تئوریکی FRP ( روشی برای درمان لکنت زبان کودکان )

FRP یک برنامه شکل دهی روانی است. که برای ایجاد گفتار روان در تمام کودکانی طراحی شده است. که لکنت می کنند. تجربه بالینی ما نشان داده است. که مشکل خاصی که کودکان دارای لکنت دارند، فقدان آگاهی آن ها از زمانی است که این رفتارهای ناروانی رخ می دهد. به طور معمول کودکان از تکرار کلمات آگاهی دارند. اما از چگونگی و زمان وقوع تکرار مکرر این ناروانی ها آگاهی ندارند. ظاهراً این کودکان مهارت های ادراکی رشد یافته و الزام برای کنترل سیستم تولید گفتاری خود را ندارند. تا به یک سطح آگاهی برسندکه بتواند منجر به بازشناسی تمام تکرارها و حذف آنها شود.

در مورد کودکان بزرگتر، لکنت مشکلاتی در آگاهی و تولید ظاهر می کند. کودکان بزرگتر از تمام موارد لکنت شده و چگونگی تولید گفتار آگاهی ندارند. بنابراین این کودکان باید به بهبود مهارت های خودکنترلی و نیز یادگیری اصل فیزیولژیک یا پایه های تولید گفتار روان ادامه دهند. FRP به کودکان استراتژی های خاصی می دهد. تا مهارت های خود کنترلی خود را بهبود دهند و مهارت های تولید گفتارشان را تعدیل و هماهنگ کنند. FRP به منظور بهبود توانایی های کودکان در خودکنترلی و به منظور یادگیری اصول تولید گفتار از دو استراتژی درمانی استفاده می کند. استراتژی پایه ای FRP این است که کودکان باید همراه با درمان لذت ببرند و پیشرفت کنند.

درمانگران و والدین باید توجه داشته باشند که کودکان در یک فعالیت و تجربه شاد باشند.(مانند موسیقی و بازی)، مهارت های جدید را سریع تر می آموزند. این محیط درمانی مثبت می تواند با برگزاری درمان در جو بازی. – اغلب نشستن در استخر اسباب بازی ها و بازی های انتخابی کودک و استفاده از گفتار محاوره می تواند قوانین روانی خاص را اجرا کند- اجرا شود.

بخش مهم دیگر درمان با ایجاد یک تجربه شاد و خنده آور آغاز می شود که تمایل درمانگر برای محدود نبودن در ارتباط با سطح شناختی کودک در روند درمان را امکان پذیر می کند.

در تجربه خصوصی ما ، زمانی که کودک برای ترخیص آماده است. درمان به تدریج پایان می یابد. زیرا کودکان از تجربه خود همزمان با روان شدن لذت ببرند. این دیدگاه امکان کاهش تدریجی جلسات درمانی را به وجود می آورد و ممکن است- با تمام نکردن سریع درمان بعد از اینکه روانی به دست آمد-به جلوگیری از پسرفت درمان کمک کند.
دومین استراتژی درمانی FRP ، استفاده بسیار از سرنخ های بینایی یا یادآورهای بینایی در تمام برنامه درمانی می باشد. مهمترین دلیل پیشبرد واصلاح FRP ، توسعه اشارات و علایم بینایی و اشارات دستی غیرکلامی برای یادآوری قوانین روانی به کودکان می باشد.

قبل از استفاده از این سرنخ های غیرکلامی ، درمانگر سخن کودک را قطع می کند. تا به او یک قانون روانی شکسته شده (لکنت ) را یادآوری کند. این از هم گسیختگی ها زمان را تلف و روانی گفتار را مختل می کند. جایگزینی سرنخ های غیرکلامی با یادآورهای کلامی ، روانی محاوره ای را تسهیل می کند و فرصت های بالینی به منظور بهبود مهارت های خودکنترلی و تولید گفتار را برای کودکان به حداکثر می رساند. سرنخ های سمبولیک شامل دکوراسیون اتاق درمان می تواند برای یادآوری قوانین آموزش داده شده به کودکان استفاده شود. برای مثال تصاویر و اسباب بازی حیواناتی مانند لاک پشت و حلزون می توانند برای کاهش سرعت گفتار استفاده شوند.

در نهایت سرنخ های بینایی بخش مهمی برای اجرای FRP هستند که  (گفتاردرمانگران) SLP ها ، معلمین کلاس و والدین تشویق می شوند تا موارد سمبولیک را به عنوان یادآورهای منفعل قوانین روانی در محیط کودک قرار دهند. در حالی که کودک در حال صحبت کردن می باشد، به استفاده از از اشارات دستی به عنوان یادآورهای فعال ادامه می دهند.

الزامات تجربی درمان:

هیچ تجهیز خاصی برای استفاده اثربخش ازFRP مورد نیاز نمی باشد. با این حال، دو ویژگی بالینی وجود دارد.که برای روند درمان مفید هستند.اولین مورد، فهم پایه ای و اصولی از آناتومی و فیزیولوژی تولید گفتار برای آموزش به کودکان در مواقعی که الزام است میان گفتار روان و لکنت تفاوت بگذارند.این دانش مهم است زیرا کودکان هنگامی که نفاوت های آناتومیکی و فیزیولوژیکی را در هنگام لکنت کردن و در هنگام روان بودن درک کنند. آنگاه به دنبال کردن دستورالعمل های درمانی تمایل بیشتری دارند. ویژگی بالینی دوم توانایی درمانگر برای طراحی فعالیت های خنده دار ، جذاب و موردعلاقه کودک است تا بتواند برونداد گفتاری مراجع را به حداکثر برساند.

بخش های اصلی FRP

قوانین عمومی و کلی

اولین بخش FRP شامل سه قانون کلی و عمومی است:

1 -به آهستگی(سرعت کم) صحبت کردن.

2 -هر کلمه را یک بار گفتن.

3 -کوتاه گفتن .

این قوانین برای هر کودک از ابتدای درمان استفاده شد. براساس نتایج اولیه درمان SLP مشخص می کند که چه قوانین کلی برای هر کودک مناسب است. برای مثال اگر یک کودک با سرعت بالا صحبت کند و کلمات را تکرار کند، SLP قوانین کلی 1و2 را به کار می برد. اگر در کودک دیگر سرعت گفتار طبیعی است اما کلمات را تکرار کند و آنها را بکشد، استفاده از قوانین 2و3 مناسب می باشد.

قوانین کلی ، فوکوس اولیه درمان برای تمام کودکان است حتی اگر کودک جنبه های پیشرفته تری از لکنت مانند گیرهای حنجره ای یا تنس های دهانی را نشان دهد. به طور بالینی ، ما در مورد کودکانی که تنس های دهانی و حنجره ای را نشان می دهند معتقدیم که این رفتارها باید بعد از به کار بردن قوانین کلی حذف شوند.

با کار کردن روی مجموعه ای از سرعت(قانون)1 ،تکرار(قانون2)و اگر نیاز باشد کشیده گویی(قانون3 )می توان تنس های حنجره ای و دهانی را حذف کرد بدون اینکه به آنها مستقیماً اشاره شود.

قانون1 :به آهستگی صحبت کردن

کنترل سرعت گفتار بخشی از تعداد زیادی از برنامه های درمانی می باشد زیرا ثابت شده است که کاهش سرعت گفتار میزان لکنت را کاهش می دهد. اگرچه هدف درمان برای این قانون به آهستگی صحبت کردن می باشد اما در اصل ما از سرعت طبیعی که آهسته می باشد استفاده می کنیم. سرعت طبیعی برای کودکان از پایه اول تا پنجم تقریباً 112 کلمه در هر دقیقه برای پایه اول و با افزایش سیستماتیک 141 کلمه در دقیقه در پایه پنجم می باشد. در حالی که برای هجاها سرعت 149 تا 141 هجا در هر دقیقه می باشد. یکی از فواید سرعت آهسته این است که به کودک اجازه می دهد زمان بیشتری برای تعیین و تشخیص تکرارها و کشیده گویی ها داشته باشد.

استفاده از سرعت گفتاری کم ، ممکن است زمانبندی حرکتی را اصلاح کند و یا زمان اضافه تری برای توانایی کنترل مهارت های فیزیولوژیک الزام به منظور تولید گفتار روان داشته باشد . علاوه بر کاهش لکنت به دلیل کاهش سرعت گفتار، مزیت دیگری برای این قانون ذکر شده است. وقتی سرعت گفتار کودکان دارای لکنت کاهش یابد،. تأثیر آرام کننده ای در جریان جلسات درمان ظاهر می شود. زمانی که توجه درمان روی کاهش سرعت گفتار بود، لکنت کاهش یافت این در حالی است. که سرعت طبیعی آهسته گفتار دست نخورده باقی ماند. بخشی از این کاهش میزان لکنت می تواند به علت حفظ محیط درمانی آرام به علت کاهش سرعت باشد.

قانون 2 : هر کلمه را یک مرتبه گفتن

معمولا تکرار کل کلمات تک هجایی یا بخشی از کلمه ویژگی های عمده و اصلی گفتار هستند. که به مداخلات درمانی در گفتار کودکان دارای لکنت نیاز دارند. بنابراین قانون ” هر کلمه را یک مرتبه گفتن ” برای موفقیت FRP مهم است. برای آموزش مفهوم “هر کلمه را یک مرتبه گفتن”، دو مجموعه تقابلی از موارد می تواند استفاده شود. برای مثال، دو مجموعه متفاوت سکه در یک ردیف(مانند پنی، ده سنتی، پنج سنتی و …)استفاده شود. و نشان دهنده گفتار روان و ردیف دوم سکه ها حاوی تعدادی سکه مشابه در یک ردیف مانند (پنی پنی پنی، ده سنتی پنج سنتی) . و نشان دهنده گفتار ناروان که شامل کلمات تکرار شده می باشند.

مجموعه های دیگر مثل شمارش و نامیدن روزهای هفته یا ماه می تواند بیان کننده اهمیت هر کلمه باشد و اینکه نیازی نیست تکرار شوند تا کودک معنی هر کلمه را بفهمد. برای اثبات و فهم بیشتر SLP می تواند به دنبال قضاوت کودک- اگر او نیاز دارد کلمه را در دفعات زیادی بشنود. تا معنی را بفهمد- یک کلمه را 10 مرتبه یا بیشتر تکرار کند.

قانون 3 :کوتاه گفتن

این قانون برای حذف کشیده گویی ها طراحی شده است. وتنها به کودکان دارای لکنتی آموزش داده می شود. که کشیده گویی دارند. برای کودکانی که کشیده گویی دارند،. این قانون بخش مهم و یکپارچه ای از روند درمان می باشد. و در طی جلسه مداخله ابتدایی معرفی می شود. سرنخ های انگشتی می تواند برای راهنمایی کودکی به کار رود که یک تکرار را می کشد. اگر نیاز باشد. می توانیم برای تقابل مفاهیم کوتاه و بلند از تقابل اشیاء مشابه اما بلند و کوتاه(مانند مداد و حیوانات) استفاده کنیم. تعدادی تکنیک درمانی وجود دارند که توضیح می دهند. کلمات نباید کشیده شوند. بلکه باید به سرعت از هجا به هجای دیگر و از کلمه ای به کلمه دیگر حرکت کرد.Piano و Conture Analogy Finge Opposing برای نشان دادن این مفهوم استفاده شد.

قوانین اولیه:

این قوانین از اولین موارد مهم است تا کودک بتواند مفهوم فیزیولوژی گفتار را متوجه شود. 3 قانون اولیه برای کمک به کودک طراحی شده است و در مواقعی که قوانین کلی قادر نمی باشند رفتار لکنت را حذف کنند.

آموزش های فیزیولوژیک و مداخله مستقیم مورد نیاز را ارائه می دهد. در مورد بسیاری ازکودکانی که دارای مشکلات فیزیولوژیک مانند تنس های حنجره ای ، مدیریت جریان هوا و/یا تنس های دهانی می باشند. استفاده از قوانین عمومی برای حذف تمام جنبه های لکنت کافی می باشد.

بنابراین آسیب شناس گفتاروزبان (SLP) باید صبور باشد و در روند درمان با قوانین عمومی عجول نباشد .و SLP نباید خیلی سریع نتیجه گیری کند که به دلیل وجود موضوعات فیزیولوژیک ، هدایت مستقیم تر درمان مورد نیاز است. نهایتاًSLP باید متوجه باشد که قوانین عمومی به تنهایی نمی توانند لکنت را حذف کنند و درمان مستقیم بر مبنای اصول فیزیولوژیک مورد نیاز است. در تجربه بالینی ما زمانی که کودکان مفهوم قوانین عمومی-با تشخیص سریع و دقیق هنگام رخداد تکرارها و یا کشیده گویی- را متوجه می شوند. اما هنوز الگوی ثابتی از لکنت ظاهر می کنند. استفاده از قوانین اولیه مجاز می باشد. وقتی استفاده از قوانین اولیه مشخص شد، گام اول آموزش مفاهیم فیزیولوژیک مورد نیاز با ارائه مروری بر روند تولید گفتار برای فهم این قوانین می باشد. تولید گفتار می تواند با واژه های ساده به کودک، به عنوان مجموعه ای از اتفاقات فیزیولوژیک متوالی توضیح داده شود و یا نشان داده شود.

ابتدا، تولید گفتار با جریان هوا یا بازدم شروع می شود. که “کلمات بیرون می آیند”دوم اینکه همچنان که هوا بیرون می آید.تارهای صوتی مرتعش می شوند و صدا را ایجاد می کنند. نهایتا حرکت زبان و لب ها این صدا را درون کلمات شکل می دهند. برای کمک به توضیح این مفاهیم فیزیولوژیک و قوانین اولیه، سر شیلنگ باغچه را به لب ها، شیلنگ را به مسیر صوتی ، و شیر آب را به حنجره تشبیه می کنیم. در این تشابه ارتباط بین ساختارهای آناتومیکی و فیزیولوژی مسیر جریان هوا، آواسازی و تماس نرم دهان توضیح داده می شود.

سپس راجع به اینکه چطور از مشارکت ساختارهای حرکتی برای تولید گفتار روان استفاده می کنیم، توضیحاتی داده می شود. تجربه بالینی ما نشان می دهد. که اکثر کودکانی که به قوانین اولیه نیاز دارند تنس حنجره ای را تجربه می کنند.که این مساله، با موضوع مدیریت جریان تنفس مرتبط است. بنابراین برای این کودکان تنها قوانین روانی اولیه 4 و 2 در درمان استفاده می شود. برای کودکانی که علاوه بر تنس حنجره، تنس دهانی را نشان می دهند، و یا آنان که فقط تنس دهانی را نشان می دهند، قانون6 در درمان استفاده می شود.

مشابه با قوانین عمومی، هنگام به کار بردن قوانین اولیه صبر و شکیبایی پیشنهاد می گردد. چون اغلب درمانگران به سرعت از گام آموزش اجزای فیزیولوژیک گفتار عبور می کنند. بدون اینکه متوجه شوند که این کودکان تلاش می کنند. تا در یک مهارت حرکتی پیچیده تبحر یابند. زمانی که تصمیم به استفاده از قوانین اولیه گرفته می شود. درمانگر و کودک باید متوجه باشند. که این قوانین مقدار قابل توجهی از وقت درمان را به خود اختصاص می دهد و تمرین کنند تا در این قوانین مهارت یابند و به طور روان صحبت کنند.

قانون 4 : استفاده از تنفس گفتاری

مشابه با شیوه های مورد استفاده توسط سایر درمانگران، برای تنفس گفتاری باید یک منحنی تنفسی ترسیم شود و به فازهای دم و بازدم برچسب زده شود و این مساله توضیح داده شود. که برای گفتار باید تمرکز روی فاز بازدم باشد. سپس به کودک آموزش داده می شود. که در طی بازدم –نفست را نگه ندار- اجازه بده تا به آرامی خارج شود. و اجازه بده تا فقط کمی هوا قبل از شروع صحبت کردن خارج شود. وقتی که درمان مستقیم برای تنفس گفتار استفاده شد،. موفقیت بالینی با استفاده از ترکیب فیدبک بینایی و لمسی به دست می آید.

برای مثال می توان به کودک آموزش داد تا منحنی تنفس را روی یک تخته سیاه یا کاغذ با یک دست بکشد. در حالیکه دست دیگرش را باز کند و روی شکم خود دقیق زیر استرنوم قرار دهد. سپس کودک تنفس را احساس کند و همچنان که ورود هوا را حس می کند، منحنی تنفس را با انگشت سبابه ترسیم کند.

به کودک توضیح می دهیم که فاز دم مشابه با ریختن گازوییل در تانک گاز ماشین است که انرژی را برای حرکت ماشین فراهم می کند. در حالی که برای گفتار، هوای گرفته شده انرژی را برای تولید صدای گفتاری فراهم می کند. سپس ما می توانیم با ترسیم یک X روی منحنی تنفسی، کمی بعد از اینکه بازدم شروع می شود-تا جایی که گفتار باید شروع شود- را نشان دهیم. سپس توضیح داده می شود. که فاصله بین شروع بازدم و نوک منحنی تنفس ، X مهم است به این دلیل که تارهای صوتی باید باز شوند تا هوا بتواند خارج شود و اینکه اجازه می دهد تا تارهای صوتی به آسانی مرتعش شوند و صدا تولید شود.

قانون5: شروع نرم و آرام

این قانون به کودکان مفهوم شروع ملایم آواسازی را آموزش می دهد که یک بخش درمانی در بسیاری از برنامه های درمان روانی می باشد. FRP شروع ملایم آواسازی را این گونه تعریف می کند: افزایش تدریجی شدت در طول زمان، که در شروع یک عبارت رخ می دهد. این قانون برای کودکانی است که در ارزیابی نشان می دهند که احساس می کنند. کلمات در گلوی شان گیر می کند یا اینکه وقتی از آن ها پرسیده می شود. که در تلاش برای صحبت در کجا احساس تنس می کنی، به گلوی خود اشاره می کنند.

مقایسه لب های حنجره ایlip Laryngeal ) برای آموزش مفهوم این قانون استفاده شده است. و نیاز دارد که توضیح دهیم لب های واقعی مشابه با تارهای صوتی یا لب های حنجره ای می باشند. سپس SLP آنچه صدای Raspberry نامیده می شود را تولید می کند. به این صورت که هوا را بین لبهای واقعی اش می دهد و باعث می شود. که لب ها مرتعش شوند درعین حالی که توضیح می دهد. صدا در لب های حنجره ای مشابه با صدایی که box voice ما در گلو، در هنگامی که جریان هوا از بین تارهای صوتی عبور می کند. و باعث ایجاد ارتعاش در تارها می شود، ایجاد می کند. سپس SLP می تواند نشان دهد. که اگر لب ها خیلی سخت به هم نزدیک شوند. جریان هوا متوقف می شود، لب های حنجره ای متوقف نمی شوند. و نویز تولید شده با لب های واقعی ما متوقف خواهد شد. توضیح می دهد که این اتفاقات هنگاهی است که تارهای صوتی خیلی سخت با یکدیگر تماس یابند و گفتار متوقف شود.

بعد از اینکه کودک مفهوم شروع ملایم را فهمید SLP توضیح می دهد. که شروع ملایم صوت به این معنی نیست که حجم و شدت گفتار پایین می باشد. برای فهم بیشتر، SLP می تواند به آرامی با شروع ملایم یک عبارت را بکشد. به طوری که به تدریج و رفته رفته حجم افزایش می یابد. تا بلندی گفتار محاوره ای نیز به دست آید. ژسچر دستی برای این قانون وجود دارد. یکی اشاره به لب های جنجره ای است )و لب های واقعی(و دیگری به آرامی باال بردن یک انگشت در هوا همچنان که تمایل کمی به بالا دارد. تا نشان دهد که با افزایش تدریجی شدت به نرمی شروع می شود.

قانون 6 :تماس میان کمک کننده های گفتار به آرامی

این قانون برای کمک به کودکانی طراحی شده است. که تنس در ناحیه دهان (مثل لب ها، زبان یا فک) را در طی لکنت تجربه می کنند. برای کودکانی که تنس دهانی نشان می دهند ، فهم تقابل بین تماس نرم و سخت ضروری می باشد. به این کودکان یاداوری می شود. که در طی تولید گفتار، کمک کننده های گفتاری(مثل لب ها و زبان). برای گرفتن صدای تولید شده با هوایی که از بین تارهای صوتی عبور می کند، مسئول هستند. و این صداها درون کلمات شکل می گیرند. هنگام شکل دهی صدا در کلمات، بهترین شیوه این است. که کمک کننده های گفتاری به آرامی به هم برسند. اغلب مراقبین ، هنگاهی که کودک تلاش می کند. با شروع و ادامه لکنت مواجه شود، او را تشویق به تلاش بیشتر می کنند.

واضح است که تلاش برای حرکات فیزیولوژیک گفتار با تقلا فیزیکی بیشتر، باعث می شود که کودک تنس بیش از حد در ساختارهای آناتومیکی مرتبط با گفتار و رفتارهای ثانویه ایجاد کند. باید خانواده کودک را متقاعد کرد که علی رغم اعتقاد رایج که کار بیشتر موفقیت بیشتر به همراه دارد، برای گفتار،آهستگی موفقیت بهتری در پی دارد. برای نشان دادن موثر نبودن تنس بیش از حد برای تولید گفتار، درمانگر و کودک تلاش می کنند تا یک انفجاری دو لبی را مانند /b /تولید کنند. به این صورت که لب ها را تا حد امکان به سختی به هم برسانند تا یک کلمه به سرعت بیرون بیاید و تولید شود. همچنان که کودک و درمانگر برای این تولید تلاش می کنند، می تواند دوباره از شوخی استفاده کنند.

با این شیوه که کودک لب هایش را تا حد امکان با تنس به هم برساند. و صورت درمانگر به هم ریخته شود. ما حتی می توانیم کف زمین دراز بکشیم و تقلاا بیش از حد برای تولید صدا داشته باشیم. بعد از تلاش برای این شیوه سخت تولید گفتار از کودک این سوال را می پرسیم. که آیا این کار سخت به تولید صدا یا کلمات کمک می کند؟. کودکان به سرعت تشخیص می دهند و بیهوده گی تلاش بیش از حد برای تولید گفتار را درک می کنند. سپس SLP و کودک می توانند تماس نرم لب هایشان را با هم تمرین کنند. تا گفتار به آسانی و بدون تقلا تولید شود. یاداوری های بینایی استفاده شده. برای سرنخ این قانون شامل تماس انگشت اول و شست به سختی به یکدیگر می باشد.

 

قانون ثانویه

قانون 7 : فقط استفاده از تولید کننده های گفتار برای صحبت کردن

آخرین قانون روانی فقط برای حذف رفتارهای ثانویه طراحی شده است. که شامل حرکت ساختارهای آناتومی است. که در تولید گفتار روان وجود ندارند. (مثل چرخش سر، ضربه پا، چشمک زدن) . تمرکز ما روی آموزش مفهومی است. که این رفتارهای آناتومیک غیرگفتاری برای صحبت کردن لزومی ندارند و استفاده از آن ها به تولید گفتار روان کمک نمی کند.

برای حذف رفتارهای ثانویه درمانگر چگونگی تولید گفتار را مرور می کند:

جریان هوا موجب تولید کلمات می شوند. این جریان هوا، تارهای صوتی را مرتعش می کند. و صدا تولید می شود. حرکت لب ها و زبان، صدا را در کلمات شکل می دهد. سپس درمانگر به کودک چگونگی تولید گفتار را توصیف می کند.. او تنها حرکت لب ها، زبان، فک و سایر ساختارهای گفتاری را توصیف می کند. هیچ حرکت اضافه ای نیاز نمی باشد. درمانگر به کودک توضیح می دهد که لزومی ندارد. هنگام صحبت کردن بخشی از بدن را حرکت داد. بعد از این توضیح، کودک به دفعات از حرکات فیزیکی همراه با رفتارهای ثانویه آگاهی دارد.

 

استفاده از آینه اغلب منجر می شود. که کودک از رفتارهای غیرضروری آگاهی یابد و سریع آن ها را حذف کند. تکنیک درمانی دیگر این است. که درمانگر می تواند با یا بدون آینه رفتار ثانویه کودک را به شیوه اغراق آمیز به او نشان دهد. و به او اثبات کند که این حرکت برای تولید گفتار کمک کننده نمی باشد. برای مثال، اگر کودک هنگاهی که گفتار را شروع می کند سرش را می چرخاند،. درمانگر توضیح می دهد. که چرخش سر از جمله ساختارهای آناتومیکی مرور شده هنگام توضیح چگونگی تولید نمی باشند.

بنابراین به تولید گفتار روان ارتباطی ندارند. برای اثبات این توضیح، درمانگر در جلوی آینه می ایستد و می گوید. “من سرم را تا حد امکان می چرخانم. تا کلمات به سرعت بیرون ایند” . سپس با انیمیشن قابل قبول سرش را در دفعاتی می چرخاند. آشکار است که اتفاقی نمی افتد. و چرخش سر برای شروع گفتار کمک کننده نمی باشد و باید حذف شود. سرنخ غیرکلامی برای این قانون، تکرار حرکت ثانویه کودک به عنوان یادآور بیهودگی استفاده از آن است.

 

 

حنیف امانیان _کارشناس ارشد گفتاردرمانی

 

اینستاگرام کلینیک یاشا ـ خدمات گفتاردرمانی ـکاردرمانی ـ روانشناسی در گرگان ـ درمان لکنت کودکان و بزرگسالان

لکنت زبان چیست؟

انواع روش های درمانی لکنت زبان _ درمان لکنت زبان کودکان و بزرگسالان

اختلالات تولیدی و تلفظ گفتاری

آپراکسی _ از سیر تا پیاز

اختلال صوت

درمان لکنت زبان ـ برنامه درمانی لکنت زبان_لیدکامب ـ درمان لکنت بزرگسالان و کودکان

درمان لکنت زبان با برنامه کمپرداون ـ درمان لکنت کودکان و بزرگسالان

درمان تخصصی اختلالات تلفظی در گرگان 09909501428

تعریف اختلالات صدای گفتاری

اختلال آوایی:

تولید نادرست یک یا دو صدای گفتاری به دنبال نقص در جایگذاری، زمانبندی، جهت یابی ،فشار ،سرعت و یا یکپارچه سازی حرکت لبها، زبان ،نرم کام، حلق، و که می‌تواند با یا بدون منشاء شناخته شده عضوی، فیزیولوژی یا عصب شناختی باشد.در یک نگاه عملی کودکی که در فهرست آوایی استخراج شده با آزمون های غربالگری تشخیصی و آوایی در تلفظ صداهای خاص با اشکال مواجه باشد و بر یک یا چند صدا چه در حالت تقلید و چه در تولید خود انگیخته در همه موقعیت ها اعم از تولید مجزای صدا یا بافت واژه، خراب گویید یا جانشین سازی یکسانی را اعمال کند دارای اختلال آوایی شناسایی می شود.
فرایند واجی،روند به کار گرفته شده توسط کودک جهت ساده سازی گفتار است، زمانی که تلاش می‌کند کلمات را با الگوی بزرگسالان تلفظ کند. از فرایند واجی تحت عنوان الگوی خطا نیز یاد می‌شود. الگوهای خطا/ فرایند های واجی ساختار هجا یا صرفاً یک واج را هدف قرار می‌دهند .الگوهای خطا می توانند معمول و متناسب با سن ،تاخیری یا غیر معمول و مرضی باشند.

اختلال واجی:

کاربرد برخی الگوهای خطا/ فرایند های واجی است که ظاهری متفاوت از فرآیندهای معمول دوران رشد دارند. مشاهده این الگوهای خطا در گفتار کودک نشان از نقص در فراگیری قواعد و محدودیت های نظام واجی است.از این نظر می‌توان برای کودکان دارای اختلال دو زیر طبق تعریف کرد: کودکانی که الگوی خطای باثبات دارند و زیر گروهی که در برونداد گفتاری آنها الگوهای خطا از هیچ ثباتی برخوردار نیست و تحت عنوان اختلالات واجبی است و باید از آنها یاد می شود.از این نظر می‌توان برای کودکان دارای اختلال دو زیر طبق تعریف کرد کودکانی که الگوی خطای باثبات دارند و زیر گروهی که در برونداد گفتاری آنها الگوهای خطا از هیچ ثباتی برخوردار نیست و تحت عنوان اختلالات واجی بی ثبات از آنها یاد می شود.بی ثباتی مشاهده شده در الگوهای خطای این زیر گروه را از تغییر پذیری های معمول دوران رشد که تحت تأثیر محدودیت های حرکتی- دهانی، زبان‌شناختی (استخراج و کاربرد قواعد) و کاربرد شناسی (اثرپذیری از مخاطب در یک بافت ارتباطی) است و در سنین بالاتر رسش می یابد ،همچنین از کنش پریشی کلامی دوران رشد متفاوت است و باید تمیز داده شود.
اختلالات صدای گفتاری می توانند ماهیتی ارگانیک یا عملکردی داشته باشند. اختلالات صدای گفتاری ارگانیک ناشی از یک دلیل اصلی حرکتی / عصبی ، ساختاری یا حسی / ادراکی است. اختلالات گفتاری -عملکردی ایدیوپاتیک هستند – علت مشخصی ندارند.

 

اختلالات صدای گفتاری ارگانیک

اختلالات صدای گفتاری ارگانیک شامل مواردی است که در اثر اختلالات حرکتی / عصبی (به عنوان مثال ، آپراکسی کودک در گفتار و دیزآرتری) ، ناهنجاری های ساختاری (به عنوان مثال شکاف لب / کام و سایر نقص ها یا ناهنجاری های ساختاری) و اختلالات حسی / ادراکی (به عنوان مثال ، اختلال شنوایی) وجود دارد.

اختلالات عملکرد گفتاری

اختلالات عملکردی گفتار شامل مواردی است که مربوط به تولید حرکات صداهای گفتاری و موارد مرتبط با جنبه های زبانی تولید گفتار است. این اختلالات به ترتیب اختلالات تولیدی و اختلالات واجی هستند. اختلالات تولیدی، بر روی خطاها (به عنوان مثال تحریف ها و تعویض ها) در تولید اصوات گفتاری منفرد متمرکز است.
اختلالات واجی بر خطاهای قابل پیش بینی و مبتنی بر قاعده متمرکز هستند (به عنوان مثال ، نمایش جلو ، توقف و حذف نهایی صامت) که بیش از یک صدا را تحت تأثیر قرار می دهد. تمایز اختلالت تولیدی و اختلالات واجی اغلب دشوار است. بنابراین ، بسیاری از محققان و پزشکان ترجیح می دهند هنگام مراجعه به خطاهای گفتاری با علت ناشناخته ، از اصطلاح گسترده تر ، “اختلال صدای گفتاری” استفاده کنند.

علائم و نشانه ها

علائم و نشانه های اختلالات عملکردی صدای گفتاری شامل موارد زیر است:
• omissions/deletions(حذف)
برخی از اصوات حذف میشن مثال:
(e.g., “cu” for “cup” and “poon” for “spoon”)
• substitutions
جانشینی – یک یا چند صدا جایگزین می شوند ، که ممکن است منجر به از دست دادن کنتراست آوایی شود مثال:
• e.g., “thing” for “sing” and “wabbit” for “rabbit”
• additions
اضافات – یک یا چند صدای اضافی به یک کلمه اضافه می شود یا وارد می شود.به عنوان مثال:e.g., “buhlack” for “black”)
• distortions
تحریفات – صداها تغییر می کنند
مثال:
e.g., a lateral “s”
• syllable-level errors
هجاهای ضعیف حذف می شوند
مثال:e.g., “tephone” for “telephone”)

تأثیر لهجه

لهجه شیوه منحصر به فردی است که توسط گروهی از افراد که به یک زبان صحبت می کنند اجرا میشود و بخشی طبیعی از زبان گفتاری است. لهجه ها ممکن است منطقه ای باشند. اولین زبانی که توسط یک فرد دوزبانه یا چندزبانه به دست می آید می تواند در تلفظ اصوات گفتاری و دستیابی به قوانین واج گویی در زبان های متعاقباً تحت تأثیر قرار گیرد. هیچ لهجه ای “بهتر” از دیگری نیست. لهجه ها ، مانند گویش ها ، اختلالات گفتاری یا زبانی نیستند ، بلکه فقط تفاوت ها را منعکس می کنند.

تأثیر گویش

همه تعویض ها و حذف های صداها خطاهای گفتاری نیستند. در عوض ، ممکن است با ویژگی های گویش گوینده (یک سیستم زبانی حاکم که منعکس کننده زمینه منطقه ای و اجتماعی گوینده های آن است) مرتبط باشند. تغییرات گویشی یک زبان ممکن است از همه پارامترهای زبانی ، از جمله واج شناسی ، اوا شناسی ، نحو ، معناشناسی و کاربرد شناسی عبور کند. هنگامی که از صدای “d” برای صدای “th” استفاده می شود (به عنوان مثال “dis” برای “this”).
سبب شناسی: اختلالات آوایی و بازی می‌توانند در پی دلایل شناخته شده عضو ای مانند ناهنجاری های چهره های دهانی آسیب شنوایی عقب ماندگی های ذهنی اختلالات عصبی حرکتی مانند دیزآرتری و آپراکسی و یا به دلایل ناشناخته مانند اختلالات تولیدی واژه عملکردی به وجود بیایند.

عوامل خطر گزارش شده اغلب شامل موارد زیر است:
جنسیت – بروز اختلالات صوتی گفتاری در مردان بیشتر از زنان است.
مشکلات قبل و حین و بعد بارداری – مشخص شده است که عواملی مانند استرس مادر یا عفونت در دوران بارداری ، عوارض حین زایمان ، زایمان زودرس و وزن کم هنگام تولد با تاخیر در کسب صدای گفتار و اختلالات صدای گفتاری مرتبط است.
سابقه خانوادگی – کودکانی که دارای اعضای خانواده (والدین یا خواهر و برادر) هستند که دارای مشکلات گفتاری و یا زبانی هستند ، بیشتر دچار اختلال گفتاری می شوند.
عفونت گوش میانی – اوتیت مدیای مداوم با افیوژن (که اغلب با کاهش شنوایی همراه است) با اختلال در رشد گفتار همراه است.

آسیب شناسان گفتاری زبان (SLP) نقشی اساسی در غربالگری ، ارزیابی ، تشخیص و درمان افراد مبتلا به اختلالات صدای گفتاری دارند. نقش ها و فعالیت های حرفه ای در آسیب شناسی گفتار – زبان شامل خدمات بالینی / آموزشی (تشخیص ، ارزیابی ، برنامه ریزی و درمان) است.

تعیین پیش آگهی بهبودی:

پیش آگهی برآوردی از میزان پیشرفتی است که میتوان از درمان انتظار داشت.پیش آگهی اولیه بر پایه اطلاعات موجود از زمان ارزیابی است.متغیر های مختلف مربوط به پیش آگهی میتواند به درمانگر در ایجاد یک قضاوت حرفه ای درمورد پیشرفت قابل انتظار مراجع کمک کند.متغیرهای مربوط به پیش آگهی عواملی هستندکه میتوانند به طور مثبت یا منفی بر بهبودی مهارت های تولیدی و واجی مراجع تاثیر بگذارند.
متغیرهای مربوط به پیش آگهی عبارت اند از:
شدت
انگیزه مراجع برای درمان
تحریک پذیری
بی ثباتی
رفتارهای همراه
تاریخچه درمان
حمایت خانواده

ارزیابی اختلالات تولیدی و واجی:

تهیه نمونه گفتار پیوسته بخش بسیار ضروری از ارزیابی واج شناختی است ،زیرا با استفاده از آن می توان این موارد را بررسی کرد :1)ارزیابی وضوح کلی گفتار و میزان شدت اختلال 2)تعیین چگونگی بکارگیری صداهای گفتار در حالت طبیعی و3) استفاده از این داده ها برای ثبت میزان درستی صداها، الگوهای خطا و میزان ثبات خطاهای تولیدی. شیوه های ترجیحی برای نمونه گیری از گفتار پیوسته ،گفتگو با فرد در بافت محاوره خود به خودی است. اگر به هر دلیلی امکان انجام محاوره نبود، چند شیوه دیگر نیز می توانند جانشین این نوع نمونه گیری شوند که عبارتند از 1) استخراج پاسخ دربافت محاوره با استفاده از محرک های تصویری یا اسباب‌بازی‌ها 2)خواندن بخشی از یک کتاب 3)بازگویی داستان پس از درمانگر( تقلید تاخیری).
نمونه های تک کلمات یا همان آزمون متداول تولید صدا ها، روشی نسبتاً ساده و موثر برای به دست آوردن نمونه‌ای از تولیدات صدای گفتاری است. با اینکه آنها بخش با ارزشی از مجموعه ارزیابی واجی می باشد و فقط شامل شیوه نمونه گیری نیستند محدودیت هایی دارند تعداد بافت های آوایی برای نمونه گیری اندک است تاثیر بافت محاوره‌ای و دیگر عوامل موثر بر گفتار مانند :شکل هجا، نوای گفتار میزان آشنایی فرد با کلمه و بخش های دستوری گفتار( اسم و فعل )مشخص نیست.

ارزیابی جامع شامل مراحل زیر است:

تاریخچه گیری: برای تسهیل یک ارزیابی کارآمد و موثر، تاریخچه گیری از مراجعه والدین پیش از ارزیابی واجی به دست می آید .این کار به درمانگر اجازه می‌دهد مواردی از جمله 1)علت عوامل سبب شناسی محتمل2) درک مراجع یا خانواده از مشکل 3)محیط آموزشی، کاری ،خانه یا اجتماعی مراجع4) و اطلاعات پزشکی رشدی و اجتماعی مراجع را شناسایی بکند. اطلاعات تاریخچه گیری معمولاً به شکل نوشتاری توسط مراجع و خانواده‌اش به دست می‌آید، که اغلب با مصاحبه شفاهی تکمیل می‌شود.

معاینه مکانیسم های دهانی:

ارزیابی های ساختار دهانی به منظور توصیف ساختار و عملکرد ساز و کار دهانی برای اهداف گفتاری اجرا می‌شود در این ارزیابی‌ها موارد ذیل مشاهده می‌شود: دندان ها به منظور بررسی گاز گرفتن و همچنین دندان‌هایی که وجود ندارد ،سخت کام و نرم کام برای وجود هرگونه شکاف،شکاف زیر مخاطی، سوراخ یا شیار، اندازه و حرکت زبان ،قرینگی و حرکت لبهاو طول عمل کرد نرمکام.

غربالگری شنوایی:

در ارزیابی آگاهی از وضعیت شنوایی و کفایت عملکرد دستگاه شنوایی فرد بسیار مهم است .شواهدی وجود دارد که حاکی از آن است که مشکلات راجعه گوش میانی می‌تواند در تاخیر واجی یا اختلالات صدای گفتار نقش داشته باشد در مواردی که آسیب های شنیداری بسیار شدیدتر وجود دارد بین میزان افت شنوایی و سطح رشد گفتار و زبان همبستگی وجود دارد .با توجه به این ارتباطات، غربالگری شنیداری بخش ثابتی از روند ارزیابی خواهد بود.

قابلیت تحریک پذیری گفتار را می سنجیم:

آزمون تحریک پذیری برای تشخیص افراد نیازمند مداخلات واج شناختی، بسیار مفید و برای تعیین موارد محرک برای شروع آموز ش سودمند است. نتیجه و امتیاز آزمون تحریک پذیری ارزش تشخیصی دارد، به طوری که صداهای با احتمال خود تصحیحی و صداهایی را که در درمان سریعتر تعمیم داده می شوند، پیش بینی می کند.
و
نمونه صداهای گفتاری
شدت اختلال
وضوح گفتار
سنجش ادراک گفتاری
تست زبانی گفتار
ارزیابی سوادآموزی در صورت نیاز

 

اهداف ارزیابی:

تشریح رشد و وضعیت واجشناسی و تولید بیمار
تعیین این که آیا نیاز به مداخله وجود دارد یا نه
تشخیص عواملی که با اختلال گفتاری مرتبط است
قضاوت درمورد پیش آگهی،تغییر اختلال با درمان یا بدون آن
بازبینی تغییرات در توانایی های تولید و واجشناسی در طول زمان.

اصول ارزیابی:

بررسی سابقه ی مراجع
طرح ریزی جلسه ی تشخیصی
انتخاب آزمون های مناسب
آماده کردن اتاق ارزیابی
اجرای مصاحبه آغازین و توضیح دادن روش های آمون
ااجری آزمون های انتخاب شده
ارزیابی حیطه های وابسته
اجرای مصاحبه ی پایانی و بحث در مورد یافته ها
ارائه پیشنهادها
نوشتن گزارش تشخیصی
بررسی سابقه ی مراجع

اهداف ارزیابی:

درمانگر در تشخیص اختلال تولیدی و واجی،باید چندین هدف که به تعیین وجود یا عدم وجود اختلال و ماهیت آن کمک خواهد کرد را در ذهن داشته باشد.اهداف درمانگر در ارزیابی مهارت های تولیدی و واجی میتواند شامل موارد زیر باشد:
اجرای آزمون غربالگری گفتاری
جمع آوری تاریخچه ی مراجع
اجرای ارزیابی دهانی-صورتی
اجرای آزمون غربالگری شنوایی
ارزیابی عملکرد کودک در آزمون های تک واژه ای و گفتار محاوره ای
بررسی وجود فرایند های واجی یا قوائد واجی که ممکن است به ایجاد الگوهایی از کژتولید ها کمک کند.
ارزیابی عملکرد کودک با درنظر گرفتن هنجارهای رشدی
ارزیابی تحریک پذیری کودک در صداهای گفتاری دچار کژ تولیدی

---

درمان:

در طول تاریخ ، درمانهایی که بر تولید حرکات صداهای گفتاری متمرکز هستند ، رویکردهای تولیدی نامیده می شوند. درمانهایی که بر جنبه های زبانی تولید گفتار متمرکز هستند ، رویکردهای آواشناختی / مبتنی بر زبان نامیده می شوند.

رویکردهای تولیدی:

رویکردهای تولیدی هر انحراف صدا را هدف قرار می دهند و اغلب هنگامی که اشتباهات کودک مبتنی بر نقص حرکتی باشد ، توسط درمانگر انتخاب می شوند. هدف تولید صحیح صدا (های) هدف است.

 

رویکردهای مبتنی بر آواشناسی / زبان :

گروهی از اصوات را با الگوهای خطای شبیه هم هدف قرار می دهند. رویکردهای آوایی اغلب در تلاش برای کمک به کودک برای درونی ساختن قوانین واجی و تعمیم این قوانین به سایر اصوات موجود در این الگو (به عنوان مثال ، حذف صامت نهایی ، کاهش خوشه) انتخاب می شوند.
رویکرد های تولیدی و رویکردهای مبتنی بر زبان آوایی ممکن است هر دو در درمان با یک فرد در زمانهای مختلف یا به دلایل مختلف استفاده شود.

 

هر دو روش برای درمان اختلالات صدای گفتاری به طور معمول شامل مراحل زیر است:
استخراج:به وجود آوردن صدای هدف و ایجاد ثبات در تولید به صورت داوطلبانه
تعمیم:تسهیل تولید صدا در سطوح بالا تر(هجا،کلمات،عبارات و جمله)
تثبیت:ایجاد ثبات در تولید صدا و کمک بع تولید اتوماتیک وار آن.تشویق برای نظارت بر گفتار و اصلاح خطاهای خود.
انتخاب هدف:
برخی رویکردهای انتخاب اهداف درمانی اولیه برای کودکان مبتلا به اختلالات تولیدی و یا اختلالات واجی شامل موارد زیر است:
رشد: صداهای هدف براساس ترتیب دستیابی در کودکان در حال رشد نرمال انتخاب میشوند.
پیچیدگی:عناصر واجی پیچیده تر که از نظر زبانی مشخص شده در سیستم واجی کودک نیست،متمرکز است تا یادگیری کلی و عمومی اصوات را تشویق کند.
Dynamic systems:برآموزش و تثبیت واج های ساده تر تمرکز دارد، تا در آموزش واج های پیچیده تر کمک کند.
Client-specific-selects:اهداف را براساس عواملی مانند ارتباط با کودک و خانواده وی،تحریک پذیری و یا قابلیت مشاهده هنگام تولید انتخاب میکند.
درجه انحراف از تولید درست و تاثیر بر وضوح گفتار

استراتژی های درمان:
علاوه بر انتخاب اهداف مناسب برای درمان،درمانگر استراتژی های درمانی را براساس تعداد اهداف مداخله ای که باید در هر جلسه انجام شود و نحوه اجرای این اهداف را انتخاب میکند. یک استراتژی خاص ممکن است برای همه کودکان مناسب نباشد و استراتژی ها ممکن است در طول دوره مداخله با تغییر نیازهای کودک تغییر کنند.

گزینه های درمان:

انتخاب روش درمانی به عنوان عوامل مختلفی از جمله سن کودک،توع خطاهای صوتی گفتاری،شدت اختلال و میزان تاثیر این اختلال بر درک بستگی خواهد داشت.

Complexity approach

این رویکرد از این نظریه حمایت میکند که استفاده از محرک های زبانی پیچیده تر به تعمیم اهداف بدون درمان اما مرتبط کمک میکند.

Core vocabulary approach

این رویکرد بر تولید کل کلمه تمرکز دارد و برای کودکانی با تولید صدای گفتاری نامناسب که ممکن است در برابر رویکردهای درمانی سنتی مقاومت کنند استفاده میشود.کلماتی که برای تمرین استفاده میشوند کلماتی است که به طور مکرر در اربتاط عملکردی کودک استفاده میشود. لیستی از کلمات پرکاربرد تهیه می شود و هر هفته تعدادی از کلمات از این لیست برای درمان انتخاب میشود. به کودک بهترین تولید کلمات آموزش داده میشود و کلمات تا زمان تولید مداوم تمرین میشوند.

Cycle approach

این رویکرد خطاهای الگوی واجی را هدف قرار میدهد و برای کودکانی با گفتار کاملا نامفهوم که حذفیات گسترده،بعضی جانشینی ها و استفاده محدود از صامت هارا دارند طراحی شده است.درمان در چرخه هایی از 5تا16هفته برنامهریزی میشود.درطول هر چرخه یک یا چند الگوی واجی هدف قرار میگیرد.پس از اتمام هر چرخه،چرخه دیگری آغاز میشود،که یک یا چند الگوی واجی مختلف را هدف قرار میدهد.این چرخه تا زمانی که الگوهای هدفمند در گفتار ارادی کودک وجود داشته باشد ادامه دارد.

Distinctive feature therapy

این رویکرد برای کودکانی که عمدتا یک صدا را جایگزین صدای دیگر میکنند ،استفاده می شود.

Nonspeech oral-motor therapy

این روش شامل استفاده از آموزش حرکتی دهان و دندان قبل از آموزش اصوات یا به عنوان مکمل آموزش صذای گفتار است.دلیل اصلی این رویکرد این است:1)کنترل یا قدرت دهانی-حرکتی نابالغ یا نقص ممکن است باعث بیان ضعیف شود.ب)لازم است نحوه تولید صداها قبل از تمرین برای تولید صحیح صداها آموزش داده شود.

Speech sound perception training

محرک های مورد استفاده در این کار توسط درمانگر ارائه میشود.
روش های پیشنهادی برای این روش شامل:1)بمباران شنوایی است که در آن نمونه های هدف متنوع به کودک ارائه میشود2)شناسایی کلمه هدف توسط مراجع از میان دوکلمه متفاوت.این تمرین با کمک به کودک در قضاوت راجع به گفتار دیگران،به او براای پیشرفت گفتار خود نیز کمک میکند.

Treatment Techniques and Technologies

برخی از تکنیک های مورد استفاده در درمان برای افزایش آگاهی از صددای هدف یا ارائه فیدبک درباره جایگاه تولید و حرکات مورد نیاز برای تولید شامل موارد زیر است:
استفاده از آینه برای بازخورد بینایی مکان و حرکت تولیدگر ها
استفاده از نشانه های حرکتی برای مکان و یا روش تولید
استفاده از پالاتوگراف برای ثبت و تجسم تماس زبان با کام درحالی که کودک صداهای گفتاری مختلفی ایجاد میکند.

---

 فائزه حیدری

آسیب شناس گفتار وزبان

 

 حنیف امانیان

کارشناس ارشد گفتاردرمانی

---

گفتاردرمانی خوب در گرگان ـ اختلال صدای گفتاری (SSD)

گفتاردرمانی و کاردرمانی آنلاین

آپراکسی _ از سیر تا پیاز

کم شنوایی Hearing Loss

اختلال صوت

شنوایی سنجی

درمان لکنت زبان در گرگان 09909501428 حنیف امانیان

 

برنامه درمانی کمپرداون

مقدمه

آخرین درجه لکنت رشدی لکنت پیشرفته است که در تشخیص بیشتر به سن فرد دارای لکنت اهمیت داده می‌شود تا تفاوت ها در الگوی لکنت یا فرایند های زیربنایی آن.
علائم لکنت پیشرفته شامل:رفتار های اصلی طولانی تر (گیر های پرفشار اغلب با لرزش لب ها،زبان یا فک، تکرار و کشیده گویی وجود دارد)،رفتارهای اجتنابی زیاد استفاده می‌شود،احساس ترس،دستپاچگی و شرمندگی بسیار قوی است و احساسات منفی به عنوان شخص درمانده وجود دارد.

 

 

طیف وسیعی از انواع درمان‌ها از جمله رویکرد های درمان انفرادی و گروهی ،درمان فشرده و غیر فشرده،درمان دارویی و استفاده از وسایل کمکی برای لکنت پیشرفته وجود دارد.
برنامه کمپرداون یکی از برنامه های بازسازی گفتار برای بزرگسالان دارای لکنت است.اهداف این برنامه،کمک به مراجعین درکسب گفتار بدون لکنت طبیعی و حفظ آن طی مکالمات روزمره تا جایی که امکان پذیر است می باشد، برخی از ویژگی های این برنامه به صورت زیر است:

۱. یک برنامه درمانی رفتاری مبتنی بر گفتار کشیده است که با تقلید از نمونه استاندارد فراگرفته میشود.
۲. شامل مقادیر درجه بندی درمانگر و مراجع جهت سنجش شدت لکنت و طبیعی بودن گفتار می‌باشد .
۳. به مقیاس های شمارش لکنت نیازی ندارد و از این رو تجهیزات و وسایل محدودی نیاز است.
۴. به جای آن که رویه گرا باشد مفهوم گراست.بدین معنی که ساختار برنامه به گونه ای طراحی شده است که می‌توان آن را در قالب الگو های متعدد ارائه خدمات مطابق با نیاز مراجع اجرا نمود.
۵. تقریبا به ۱۵تا ۲۰ساعت وقت از جانب درمانگر نیاز دارد در نتیجه در مقایسه با درمان های قدیمی،اثربخش تر است.
این برنامه از چهار مرحله تشکیل شده است:جلسات آموزشی(مرحله اول)،ایجاد گفتار بدون لکنت درداخل کلینیک(مرحله دوم)،جلسات برطرف کردن مشکل(مرحله سوم)و تثبیت(مرحله چهارم)

 

الزامات عملی برنامه کمپرداون

شرایط تجهیزات و وسایل در این برنامه صرف نظر از طرح خدمات دهی حداقل می باشد. و شامل موارد زیر است:یک نسخه از نمونه گفتار کشیده ضبط شده و ابزار نمایش آن، رونوشت مربوط ، برخی انواع دستگاه های ضبط گفتار و ابزارهایی جهت اثبات پیشرفت در طول برنامه برای مراجعان. یک جدول یا نمودار شخصی معمولا برای ثبت مقادیر روزانه SR و NAT هنگام تحریک گفتار بدون لکنت بهترین نتیجه را برای مراجعان خواهد داشت.از این طریق، آنها به آسانی می تواند به مقادیر مربوط به دوره های قبلی در زمان طراحی راهبردهای حل مشکلات نگاهی بیندازند .لازم است تا مراجعان مقادیر روزانه SRوNAT را جهت موقعیتهای خاص در هر هفته ثبت نمایند. معمولا یک دفتر یادداشت روزانه بهترین مورد برای این منظور است.به هیچ ابزار دیگری جهت اجرای این برنامه نیاز نیست.

درمان لکنت زبان با روش کمپرداون 09901417763 _09909501428 دکتر حنیف امانیان

 

 

شیوه های ارزیابی:

مقیاس های مورد استفاده در برنامه کمپرداون مقادیرSRوNATکه توسط درمانگر و مراجع به منظور ثبت شدت لکنت و طبیعی بودن گفتار در شرایط روزمره قبل و بعد از درمان،ثبت و پیشرفت در طول فرایند درمان،تصمیمات آگاهانه در خصوص درمان و تنظیم اهداف کوتاه مدت و بلند مدت مورد استفاده قرار میگیرد.
ارزیابی در برنامه کمپرداون در برگیرنده اقدامات زیر توسط درمانگر است:

1.به دست آوردن تاریخچه مراجع و فراهم نمودن اطلاعات درباره لکنت
2.دست یابی به نمونه گفتاری درون کلینیک
3.دست یابی به مقادیر شدت لکنتSRمراجع در حداقل 5موقعیت روزمره جهت مکالمه که توسط فرد انتخاب شده اند.
4.دو مکالمه ضبط شده از مراجع هنگام صحبت با افراد ناآشنا در خارج از کلینیک

از مقادیر SRو NAT به طور روزمره در طول فرایند درمان استفاده می شود.مقیاس 9 درجه ای SR توسط درمانگران و مراجعان در داخل و خارج کلینیک برای جایگزینی مقیاس هایی از میزان لکنت به کار میرود.مراجعان آـموزش داده میشوند تا از این مقیاس از همان ملاقات کلینیکی نخست استفاده کنند .توافق بین درجه بندی های مراجع و درمانگر طی چند ملاقات نخست حاصل میشود.درجه بندی هایی از نمونه های گفتاری کوتاه در داخل و خارج از کلینیک هر هفته در طول جلسات آموزشی مقایسه شده و راجع به آنها صحبت می شود تا زمانی که توافق منطقی بین مقادیر حاصل توسط مراجع و درمانگر به دست آید.
مقیاس NAT به عنوان مکمل مقیاس SR توسط درمانگر و مراجعان جهت ارزیابی و ثبت کیفیت گفتاری مراجعان در طی برنامه به کار می رود .در این مقیاس عدد 1گفتار بسیار طبیعی را نشان می دهد و عدد 9 حاکی از گفتار بسیار غیر طبیعی است . هدف نهایی برای مراجعان ،کسب عدد 3 یا کمتر در مقیاس NATاست.

مرحله اول : جلسات آموزشی

در این مرحله مراجعان یاد می گیرند :
1. چگونه با NAT 9-7به طور خود انگیخته حداقل بیست دقیقه کشیده صحبت کنند.
2.با استفاده از مقیاس 9 نمره ای شدت لکنت خود را ارزیابی کنند.
3.برای شروع خودارزیابی طبیعی بودن گفتار خود از مقیاس 9 نمره ای استفاده کنند.

مرحله اول از جلسات آموزشی : آموزش مقیاس درجه بندی شدت 9 نمره ای

اهداف مرحله :استفاده پایا از مقیاس در مقیاس یک نمره(+/_)کمتر یا بیشتر از درمانگر
ثبت نمرات شدت خارج از کلینیک قبل از درمان

روش اجرا به طور گام به گام :

• درمانگر برای استفاده از مقیاس توضیح می دهد
• درمانگر مقیاس 9 نمره ای درجه بندی شدت را نمایش و توضیح می دهد .
• درمانگر مکالمات کوتاه بین خود ومراجع را ضبط می کند.
• مراجع درجه شدت را مطابق نمونه بالا تعیین می کند .
• درمانگر و مراجع امتیازات را مقایسه میکنندو راجب امتیاز دهی بحث میکنند.
• مراجع 5 موقعیت گفتاری را به عنوان نمونه زندگی روزمره معین میکند.
• مراجع به موقعیت ها برای حل مشکل بعدی و مقایسه پس از درمان امتیاز می دهد .
• درمانگر و مراجع به صداهای ضبط شده در موقعیت های خارج از کلینیک گوش می دهند و درباره امتیاز ها بحث می کنند .
• درمانگر درجه بندی های روزانه مراجع از شدت خارج از کلینیک را ثبت و درباره انها بحث می کنند.

مرحله دوم از جلسات اموزشی : اموزش تکنیک های گفتار کشیده

اهداف مرحله :مراجعان یادبگیرند که از کشیده گویی در NAT9-7 استفاده کنند تا به طور ثابت لکنت را با SR2-1 در کلینیک کنترل کنند .

روش اجرا به طور گام به گام:

• درمانگر درباره تکنیک توضیح میدهد .

• مراجع فیلم/صدای نمونه کشیده گویی را دریک الگو آهسته واغراق امیزدرگفتار پیوسته میبیند/میشنود0این امر با یک متن همراهی می شود. مراجع سعی می کند تا یک الگوی مشابه با تقلید یا خواندن به صورت همخوانی تولید کند.

• درمانگر درباره دقت و صحت تقلید مراجع از کشیده گویی بدون اشاره به اهداف خاص از جمله : تماس نرم ، شروع ملایم و آواسازی پیوسته بازخورد می دهد. باز خورد ، مراجع را راهنمایی می کند که به فیلم نمایش داده شده باز گردد و سعی کند شبیه تر تقلید کند.درمانگر در صورت نیاز میتواند این قطعه را به بخش های کوچک تر برای تقلید و باز خورد تجزیه کند.

• به مراجع یک کپی از نمونه داده می شود تا به خانه ببرد.

• بخش عمده ای از تمرین اولیه در خانه انجام می شود .

• مراجعه هنگام خواندن از کشیده گویی NAT7 استفاده می کند.

• مراجع از گشیده گوییNAT)9-7 ( برای ایجاد صحبت بدون لکنت تک نفره 1دقیقه ای شبیه نمونه ویدویی استفاده میکند0این گفتار تک نفره ضبط می شود 0

• مراجع الگو را ارزیابی می کند و درمانگردرباره صحبت تک نفری1 دقیقه بازخورد می دهد0

• مراجع از کشیده گوییNAT9-7برای صحبت ساده تک نفره حداقل 3 درقیقه ای استفاده میکند.

• مراجع از کشیده گویی NAT9-7برای صحبت با درمانگر استفاده میکند.

• درمانگر درباره این که کجا و چگونه تکنیک ها تمرین بشوند بحث میکند.

• در حالت ایده آل مراجعین شریک تمرینی برای تمرین های روزانه آینده انتخاب خواهند کرد.

مرحله سوم از جلسات آموزش:آموزش مقیاس درجه بندی طبیعی بودن گفتار9نمره ای

اهداف مرحله:
مراجع به طور پایا از مقیاس با یک امتیاز کمتر یا بیشتر از درمانگر استفاده کند. برای گزارش استفاده تکنیک خارج از کلینیک استفاده کند.

توضیح مرحله:
درمانگر مقیاس NAT9درجه ای را معرفی کرده و نمایش میدهد.سپس،گفتار بدون لکنت مراجع را در سطوح مختلف طبیعی بودن تسهیل میکند.هدف حفظ،عدم وجود لکنت درحالت های مختلف تجربه گفتار کشیده است.مقیاس NATکیفیت قابل قبول بودن گفتاری حاصل را می سنجد.

مرحله دوم:ایجاد گفتار بدون لکنت درون کلینیک

مراجعان در طول این مرحله یادمیگیرند تا:
1.گفتار محاوره ای بدون لکنت و طبیعی را درون کلینیک به کار ببرند.
2.با استفاده از مقیاس های SRوNATمهارت های خود ارزیابی شان را اصلاح کنند.
3.مهارت های اصلی حل مسائل را بکارببرند که در مرحله سوم از آن استفاده میکنند و به انتقال گفتار بدون لکنتشان در موقعیت های روزمره کمک میکند.

این مرحله را می‌توان در چارچوب یک گروه فشرده طی یک یا چند روز اجرا کرد.در طول این جلسه مراجعان حداقل ۱۴ چرخه روانی گفتار را به طور متناوب انجام می‌دهند. چرخه های ابتدایی متشکل از سه مرحله پنج دقیقه‌ای است. مراحل تمرین و آزمون و یک مرحله ارزشیابی وجود دارد.

تمرین:

تقلید از نمونه گفتارکشیده:مرحله تمرین شامل 5دقیقه تمرین با استفاده از گفتار کشید بدون لکنت اغراق آمیز مشابه با نمونه ویدئویی یا نوار نمونه به عنوان اگو یا بدون آن می باشد.درمانگر درمورد الگوی گفتاری به ارائه بازخورد می پردازد.

آزمون:

به کارگیری گفتتار کشیده:مرحله شامل 5 دقیقه صحبت به صورت تک گویی زیر نظر درمانگر است و کاربرد مشخصه های الگوی گفتار کشیده لازم جهت کنترل لکنت به مراجع آموزش داده میشود و مراجع تلاش میکن شدت لکنت را در مقدار1یا2 حفظ کن.درپایان هر مرحله ،درمانگر و مراجع مقادیرSRوNATرا تعیین میکند.

مرحله ارزشیابی:

گوش دادن به نوار ضبط شده مرحله آزمون:مراجع راهکارهایی به منظور بهبود گفتار ارائه می نماید.

مرحله سوم:جلسات رفع مشکل:

در این مرحله هدف مراجعان انتقال دادن گفتار بدون لکنت شان به موقعیت های روزمره است،از طریق:
• ایجاد برنامه های مناسب تمرین برای گفتار بدون لکنت.
• ارزیابی شدت لکنت و طبیعی بودن گفتار روزانه در موقعیت های روزمره .
• ارائه راهبردهای جهت کاهش لکنت یا حفظ روانی در موقعیت های روزمره می باشد.

 

مرحله چهارم :تثبیت

جلسات این مرحله چندان مکرر نیست و مراجعه یاد می‌گیرد تا با به کارگیری راهبردهای خودکنترلی فعالیت های مرتبط با حل مشکلات را بدون حمایت درمانگر به عهده بگیرد. وی تشویق می شود تا مقادیر NATو SRرا بر اساس مبنای روزانه خصوصا جهت مواقع دارای مشکل ثبت نماید و راهبر هایی را به منظور حفظ نتایج حاصل از گفتار ارائه دهد. مراجع در یک ساعته کلینیکی حضور پیدا می‌کند که با توجه به پیشرفت کم‌تر می‌شود.

کاهش مراجعه کلینیکی بر اساس برنامه عملکرد مشروط صورت می گیرد. ملاقات های کلینیکی به فاصله ۲هفته،۲هفته،۴ هفته ، ۸ هفته ،۱۲هفته و ۲۴ هفته انجام می گیرد و به این ترتیب مرحله تثبیت مجموعا ۵۶ هفته طول می کشد. در صورت شکست در رسیدن به معیار هر مرحله همان مرحله باید مجدداً تکرار گردد. در هر ملاقات از مراجع خواسته می شود تا:
توانایی حل مساله در عین حفظ دستاوردهای درمان را از خود نشان می‌دهد.

 

گفتار بدون لکنت را با درمانگر در کلینیک حفظ کند.
سه گفتگوی ضبط شده در موقعیت های مختلف همراه با نمراتSR وNAT را ارائه دهد.
مشاهده معیارهای برنامه بر روی وظایف فوق( نمرهSR بین ۱ تا ۲ و نمره NATبین ۱ تا ۳)
معیار ترخیص
زمانی فرد به این مرحله می رسد که مراجع و درمانگر به رضایت مناسبی از مهارتهای خودکنترلی مراجع در رابطه با نوسانات لکنتش، دست پیدا می‌کنند.

 

درمان لکنت زبان با روش کمپرداون 09901417763 _09909501428 دکتر حنیف امانیان

 

 

اینستاگرام یاشا

درمان لکنت زبان ـ برنامه درمانی لکنت زبان_لیدکامب

آگاهی از لکنت

انواع روش های درمانی لکنت زبان

ارزیابی بالینی تغذیه و بلع کودکان

ملاحظات درمان آنلاین

درمان کودکان دارای لکنت:برنامه افزایش طول گفته

گفتادرمانی کودکان در گرگان

تمرین های پیشنهادی برای شناسایی اندامها

 

۱ تصویر یک ادمک را به کودک نشان دهید و با نشان دادن هر اندام نام آن را بگویید

۲ روبروی آینه بایستید و اندامهای بدن را نام برده و از او بخواهید که هرکدام را نشان دهد

۳ اندامهای بدن را نام ببرید و از کودک بخواهید و همزمان اندام‌های خودش را نشان دهد

۴ برای آموختن اعضای بدن می‌توان این بازی را انجام داد

روبروی کودک بدهید و بگویید هر کاری که من می کنم تو هم انجام بده آن وقت با صدای آهنگین عبارات زیر را تکرار کنید و به آن عمل کنید

این سرمه با دست به سر اشاره کنید

این دستمه با دست به دست دیگر اشاره کنید

این سینمه با دست به سینه اشاره کنید

این شکممه با دست به شکم اشاره کنیم

این پامه با دست به پا اشاره کنید

این زانومه با دست به زانو اشاره کنید

این کف پامه با دست به کف پااشاره کنید

بعد از مدتی که کودک اندامهای بدن را آموخت همان بازی را انجام دهید اما بدون اینکه با دست به اندام‌ها اشاره کنیم بلکه فقط با کلام تان به او دستور دهید

 

 

تمرین های پیشنهادی برای شناسایی اجزای صورت

 

 

۱ تصویر یک آدمک را به کودک نشان دهید و همراه با خواندن شعر چشم چشم دو ابرو از او بخواهید اعضای مربوطه را نشان دهد

۲ از بازی چشم چشم دو ابرو استفاده کنید و اجزای صورت را همزمان با تلفظ نام آن نشان دهید آنگاه از او بخواهید اجزای صورت شما را نشان دهد

۳ شعر فوق را بخوانید و از او بخواهید با نام بردن هر عضو به همان عضو صورت خود اشاره کند

 

 

تمرین های پیشنهادی برای راه رفتن بدون کمک

 

 

پس از اینکه کودک ایستادن را آموخت ابتدا دستش را بگیرید و کمک کنید یکی دو قدم راه برود سپس قدم های بیشتری بر دارید پس از این مرحله فقط یک دستش را بگیرید و همان کارها را انجام دهید و سرانجام شما رو به روی او در فاصله دورتر بایستید تا به طرف شما بیاید و دست هایتان را بگیرد سپس فاصله تان را با او بیشتر کنید و به همین ترتیب ادامه دهید تا در راه رفتن مهارت پیدا کند

 

 

تمرین پیشنهادی برای بالا رفتن از پله

 

 

برای آموزش بالا رفتن از پله باید جایی را در نظر بگیرید که عرض پله ۳۰ تا ۳۵ سانتیمتر و ارتفاع آن بین ۱۰ تا ۱۵ سانتیمتر باشد همچنین طول پله به اندازه‌ای باشد که دو نفر بتوانند از آن همزمان بالا بروند ابتدا یک دست کودک را به نرده بند کنید و دست دیگرش را خودتان بگیرید و از پله اول و دوم قدم بردارید و اگر لازم شد کودک را خودتان به سمت بالا بکشید بعد از چندبار تمرین که کودک قادر شد به آسانی از پله بالا برود دیگر نیازی نیست که به او کمک کنید هر بار که موفق شد او را تشویق کنید برای تشویق او می توانید در پله های بالاتر اسباب‌بازی دلخواهش را قرار دهید تا برای برداشتن آن از پله ها بالا برود

 

 

تمرین پیشنهادی برای پریدن و ایستادن روی یک پا

 

 

ابتدا تمرین را خودتان انجام دهید و چند بار به کودک کمک کنید تا از زمین به سمت بالا بپرد این کار را تا هنگامی که مهارت کافی یافت تکرار کنید ایستادن روی یک بار نیز همین‌گونه به او آموزش دهید

 

 

تمرین پیشنهادی برای سینه خیز و چهار دست و پا رفتن

 

 

اگر کودک به اندازه کافی سینه خیز و چهار دست و پا نرفته است سعی کنید او را تشویق کنید تا این اعمال را انجام دهد مهارت در سینه خیز و چهار دست و پا رفتن با هماهنگی دو نیمکره مغز ارتباط دارد

 

 

تمرین پیشنهادی برای پاسخ به محرک های صوتی

 

ابتدا خودتان در حضور کودک به محرک های صوتی پاسخ دهید مثلاً به صدای در ماشین و امثال آن و آنگاه با پرسش از کودک صدای چه چیزی بود او را برای پاسخ به محرک های صوتی تحریک کنید از کودک بخواهید صداهای ساده را تقلید کند

 

 

تمرین های پیشنهادی برای تعقیب اشیا با چشم

 

۱ یک ماشین پلاستیکی را به این طرف و آن طرف می‌برید و کودک را تشویق کنید با چشم حرکت ماشین را تعریف کند

۲ سپس از یک چراغ قوه استفاده کنید و از کودک بخواهید نور آن را با چشم تغییر کند

۳ هنگام رفتن به پارک و باغ وحش حیواناتی را که برای کودک جالب است به او نشان دهید و او را تشویق کنید بر روی یکی از حیواناتی که راه می‌رود تمرکز کرده و آن را با چشم تعقیب کند

 

تمرین های پیشنهادی برای هماهنگی حرکات دست و پا

 

۱کودک را یاری دهید تا تدریجاً به هنگام راه رفتن هماهنگی بیشتری بیابد

۲ زنگوله‌ای به او بدهید تا در دستش بگیرد و طوری راه برود که زنگوله صدا نکند

 

 

تمرین های پیشنهادی برای دست ورزی

 

۱ چند بلوک پلاستیکی در اختیار کودک قرار دهید ابتدا خودتان آنها را روی هم بچینید و با آن یک پل و بعد یک خانه بسازید تا کودک نیز از شما تقلید کند و در این کار مهارت یابد

۲ چند قوطی کبریت خالی را در اختیار او قرار دهید تا با استفاده از آن‌ها پله پل یا خانه بسازد

 

---

---

---

---

آموزش به والدین

حنیف امانیان

گفتاردرمانی برای اتیسم در گرگان

خدمات گفتار درمانی برای اختلال اوتیسم:

 

تخصصی ترین درمان های اتیسم
با تیم مجرب و مجهز
بهترین گزینه برای درمان
کلینیک یاشا
09358471844
32326671
32323907

ما باکمک گفتار درمانی چالش های مربوط به زبان و ارتباطات را برطرف میکنیم.

گفتار درمانی از این طریق میتواند به افراد اوتیسم کمک کند تا ارتباطات کلامی.غیر کلامی و اجتماعی خودرا بهبود ببخشند.

در نهایت هدف  کلی کمک به فرد دارای اختلال برای برقراری ارتباط مفید تر و کاربردی تر است.

درمان ها و چالش های ارتباطی  و گفتاری در افراد مختلف  متفاوت می باشد.

بعضی از افرادی ک دچار طیف اوتیسم هستند اصلا قادر به صحبت کردن نیستند و در برقراری ارتباط با دیگران و درک و حالات صورت مشکل دارند.

اهداف مشترک گفتار درمان ها برای درمان مشکلات ارتباطی اوتیسم:

1_بهبود زبان گفتاری

2_یادگیری مهارت های غیر کلامی مانند:(نشانه ها یا حرکات )

3_یادگیری مهارت های ارتباطی یا استفاده ار یک روش جایگزین

4_تقویت عضلات فک و دهن

5_درک زبان بدن

6_تطبیق تصویر با معنی ان

7_حرکات صحیح صورت مطابق احساسات

بعضی از افرادی ک مبتلا به اختلال اوتیسم متوجه شدند که برای برقراری ارتباط موثر تر استفاده از تصاویر بهتر از صحبت کردن است.

که این به عنوان ارتباطات افزودنی جایگزین (AAS)شناخته می شود.نمونه هایی از روش های (AAS)عبارتند از:

1_زبان اشاره

2_سیستم ارتباطی تبادل تصویر(PECS)

3_آیپدها

4_دستگاهای خروجی گفتارمانند(DYNAVOX)

اسیب شناس گفتار می تواند به شما کمک کند تا مشخص کند کدام روش AASبرای فرد اوتیسم نیاز و مناسب است.

چالش های تغذیه

گفتار درمان ها همچنین به طور خاص اموزش داده شده اند تا چالش های تغذیه و بلع را در افراد مبتلا به اوتیسم برطرف کنند.

 

 

(سپاس از اینکه همراه ما بودید)

 

تشخیص-ارزیابی و درمان اتیسم

 

دسته بندی: اوتیسمتوسط Clinic Yasha25 آبان, 13992 نظرات

برچسب ها: اتیسماتیسم درماناتیسم درمانیاتیسم و گفتاردرمانیاختلال اوتیسماختلال بلع بچهاختلال صدای گفتاراختلالات روانشناختیاوتیسم و اختلال بلغبهترین کلینیک در استان گلستاندرمان اختلال حسیدرمان اوتیسم در گرگاندرمان رفتاری اتیسمطیف اتیسمطیف اوتیسمطیف کودکان اتیستیککلینیک تخصصی اختلال بلعکودکان اتیستیککودکان اتیستیک گرگانکودکان طیف اتیسمگفتاردرمانی اتیسمگفتاردرمانی حنیف امانیانگفتاردرمانی گرگانگفتاردرمانی و طیف

اولین کارگاه تخصصی اختلال بلع در بیمارستان شهید صیاد شیرازی گرگان ـحنیف امانیان ۰۹۳۵۸۴۷۱۸۴۴

اولین ورکشاپ تخصصی اختلال بلع و سکته مغزی

 

توسط حنیف امانیان

کارشناس ارشد گفتاردرمانی

 

 بیمارستان شهید صیاد شیرازی گرگان

 

سر فصل های ارایه شده در این کارگاه آموزشی تشخیص ارزیابی و درمان اختلالات بلع در بیماران نورولوژیک به ویژه سکته مغزی میباشد.شایان ذکر است متد های جدید ارزیابی و درمان اختلالات بلع در این جلسه مورد بحث و بررسی قرار گرفت و راهکارهایی به جهت تسریع در روند درمان این بیماران خدمت پزشکان متخصص مغز و اعصاب و پرستاران بیمارستان شهید صیاد شیرازی ارایه شد.

 

با همکاری کلینیک یاشا (اولین مرکز اختلالات دهانی-بلع و تغذیه شمال کشور) این ورکشاپ در آبان ماه ۹۹ برگزار شد.

 

کلینیک توانبخشی یاشا

گرگان

شماره های تماس کلینیک

شماره تماس کلینیک یاشا

سایت مرکز تخصصی اختلال بلع و سکته مغزی یاشا ـگرگان

 

 

ویدیو از کارگاه اختلال بلع

 

 

انواع راهکارهای درمان لکنت برای درمان در منزل ـکلینیک یاشا ـگرگان

 

رویکرد های درمان لکنت

---

 

گفتاردرمانی در گرگان
درمان لکنت زبان
حنیف امانیان
09358471844

 

رویکرد غیرمستقیم درمان لکنت:

_تعامل بین کودک و والد
_کاهش استرس در خانواده
_افزایش تاخیر در زمان پاسخگویی
_آموزش رعایت نوبت، بیان چهره ای و اشاره حسن گفتگو
_کاهش استفاده از سوالات بسته، کلیشه ای و کوتاه پاسخ
_القای اعتماد به نفس بیشتر به والدین و کاهش نگرانی و تحقیر و تمسخر نکردن کودک

---

 

گفتاردرمانی در گرگان
درمان لکنت زبان
حنیف امانیان
09358471844

 

رویکرد های مستقیم:

_لیدکامب
_کمپرداون
_ون رایپر
_شروع آسان
_شکل دهی روانی گفتار دقیق
_روش مکث و صحبت یا محروم کردن
_گفتار ریتمیک/هجایی

 

---

---

 

 

برنامه درمان لکنت زبان به روش لیدکامب:

 

براساس شرطی سازی عامل و شکل دهی روانی گفتار انجام می شود و شامل سه مرحله (مرحله کلی، مرحله۱ و مرحله ۲) است.
مرحله ۱: ارزیابی لکنت توسط درمانگر در حضور والد / توضیح مقیاس SR به والد توسط درمانگر
مرحله ۲: حفظ و تثبیت روش
جلسات نیم ساعته به مدت ۲ جلسه در ۲ هفته، ۲ جلسه در ۴ هفته، ۲ جلسه در ۸ هفته، ۱ جلسه در ۱۶ هفته
در این برنامه به هیچ عنوان از کودک خواسته نمی شود که الگوی صحبت عادی خود را تغییر دهد.

 

برنامه درمان لکنت زبان به روش کمپرداون:

یک برنامه درمانی مبتنی بر گفتار کشیده با تقلید از نمونه الگو
هدف: برطرف کردن و کاهش چشمگیر لکنت در موقعیت های گفتاری روزمره است.

مراحل درمانی:
مرحله ۱: آموزش اجزای تشکیل دهنده درمان ( آموزش کشیده گویی، آموزش نمره دهی به شدت لکنت، آموزش نمره دهی به طبیعی بودن گفتار)
مرحله ۲: ایجاد گفتار طبیعی بدون لکنت در محیط کلینیک (تمرین بر روی مهارت های خود ارزیابی شدت لکنت و طبیعی بودن گفتار، گسترش مهارت های خودارزیابی برای انتقال آسان گفتار بدون لکنت)
مرحله ۳: انتقال گفتار بدون لکنت در موقعیت های روزمره (ارزیابی شدت لکنت و قابل قبول بودن گفتار در موقعست های روزمره، توسعه راهکارهایی که به انتقال گفتار بدون لکنت کمک می کند)
مرحله ۴: تثبیت (یادگیری حل مشکلات بدون کمک درمانگر)

 

 

درمان لکنت زبان به روش ون رایپر:

دارای ۶ مرحله است:
۱_انگیزش: درمانگر برای افزایش انگیزه فرد و تداوم در طول درمان مبنی بر تغییر الگوی گفتار و نگرش او کمک میکند‌.
۲_شناسایی: شناسایی ویژگی های قابل مشاهده لکنت مثل گیر، تکرار، لرزش، حرکات بدن و .‌.. و به تدریج شناسایی جنبه های پنهان لکنت مثل اجتناب، مواجهه با شرایط اضطراب، رفتارهای رهایی، احساس ترس، نگرانی، شرم و …
۳_حساسیت زدایی: افزایش آستانه تحمل فرد نسبت به ترس، اجتناب و واکنش منفی شنوندگان و به حد اقل رساندن اضطراب گفتاری و تجربه لکنت از طریق لکنت باز یا لکنت ارادی(کاذب)
۴_تغییر: فرد ویژگی اصلی لکنت (سرعت گفتار، تعداد تکرار، تنش عضلانی، گیر و…) را با گفتن “ah” قبل از بیان اولین کلمه ای که احتمال لکنت وجود دارد را تغییر دهد.
۵_نزدیک سازی یا اصلاح الگوی لکنت:
هدف تغییر و تبدیل الگوی غیر طبیعی لکنت به الگوی طبیعی تر است.
۳ مرحله بازگویی اصلاحی (اصلاح قبل لکنت)، رهایی اطلاحی (اصلاح حین لکنت) و آمادگی اطلاحی (اصلاح قبل از لکنت) است.
۶_تثبیت: هدف انتقال الگوهای آموخته شده زبانی در غالب عادات ذهنی جدید به موقعیت های گفتاری زندگی روزمره است.

 

 

درمان لکنت به روش شروع آسان (EO):

این روش باعث کاهش تلاش تولیدی و افزایش زمان تولید می شود که این فرایند موجب افزایش یکپارچگی جنبه های عصبی حرکتی و روانی زبانی تولید گفتار می شود.
۳ جزء کاربرد EO:
_یک مکث اولیه جهت کاهش تنش زیاد
_نفس معمول برای اطمینان حمایت کافی تنفس
_خروج گفتار به طور آرام همراه با تماس نرم و حرکات کند تولیدگرها و چین های صوتی
درمانگر از فرد می خواهد شروع گفتارش را با تولید /h/ بیواک آغاز کرده و کل جریان گفتار را به حالت آرام، راحت و قدری کشیده گویی ادامه دهد.

شکل دهی روانی گفتار دقیق (PFSP):
یک برنامه فشرده ۳ هفته ای است که به فرد آموزش میدهد که بر هماهنگی مکانیسم تنفس و آواسازی و تولید تمرکز کرده و بر کنترل سرعتگفتار و شروع صداسازی توجه بیشتری داشته باشد.

روش مکث و صحبت یا محروم کردن (PT_OT):
این روش در کاهش آنی لکنت بسیار موثر بوده ضمن اینکه هیچگونه مهارت روانی گفتار من جمله گفتار تند و آرام یا کنترل جریان هوا از سوی درمانگر به فرد آموزش داده نمی شود.
درمانگر گفتار روان فرد را با استفاده از تقویت کننده های اجتماعی مثل تبسم، تماس چشمی، سر تکان دادن و … تشویق می کند اما مادامی که فرد با لکنت مواجه می شود درمانگر بلافاصله گفتار را قطع کرده و فرد حداقل ۵ ثانیه مکث می کند و باید دومرتبه کلمه یا مجموعه لکنت شده را بیان کند.

گفتار ریتمیک/هجایی:
از قدیمی ترین روش های کاهش سرعت گفتار در درمان لکنت است و به عنوان گفتار زمان بندی شده هجایی هم شناخته می شود.
گفتار ریتمیک سبب کاهش توجه فرد به لکنتش شده و یک عامل حواس پرت کن تلقی می شود.

درمان های لکنت زبان

گفتاردرمانی کاردرمانی روانشناسی در گرگان

دسته بندی: کلینیک تخصصی لکنتتوسط Clinic Yasha20 مهر, 1399نوشتن دیدگاه

برچسب ها: انواع روش درمان لکنتانواع لکنت زبانبهترین درمان لکنتبهترین دکتر لکنتدرمان جدید لکنتدرمان جدید لکنت در گرگاندرمان قطعی لکنتدرمان لکنت روشدرمان لکنت زبان بزرگسالدرمان های لکنتروش درمان لکنتروش لکنتروش های جدید درمان توانبخشیروش های درمان لکنتگرگان گفتاردرمانیگفتاردرمانیگفتاردرمانی امانیانگفتاردرمانی لکنتگفتاردرمانی یاشاگفتاردمانی در گرگانگفتاردمانی گرگانلکنت تراپی گرگانلکنت درمان گرگانلکنت درمانی گرگانلکنت زبان در گرگانلکنت زبان گرگانمتخصص گفتاردرمانی امانیان